't durpken uut mien jeugd dat wier umgeven
deur landeri-jen en deur hei en bos
wat he'k genoten van 't goeie land'lijke leven
ondeugde'uut haal'n hoal'n, wi-j zwierven d'r op los

de bossen die zölt eeuwig blieven zingen
de wind die is de komponist
as plattelander snap i-j dat soort dingen
in de grote stad heb ik dat gemist

studeren en carriere maken in de grote stad
late feesten, mooie meiden dat lek mien wel wat
lange uren maken, 'k raken stevig an de drank
't duren moar één jaartjen en toen was ik d'r an
ik mos as de bliksem op de achterhoek op an

Høken, høken, høken in 't bos, Høken, høken op 't gruune mos
onder dank're denne bomen of in 't struukgewas
an elke tak een bleadjen an elke stam een bast